Carpe Diem

Op het moment dat ik het intik bedenk ik me dat dit wel een enorm cliché is. Carpe Diem, hoe bedenk je het. We hebben er gewoon geen tijd voor, toch?

Twee maanden geleden werd ik geconfronteerd met het overlijden van een relatie. De man was 51 jaar geworden. Mijn leeftijdscategorie. Dat was een moment van bezinning. Deze duurde slechts een uur of twee. Tijdens het zogenaamde relativeren had ik voor mezelf besloten de dingen anders te gaan doen. Daarna pakte ik de draad op waar ik gebleven was. Nog onder de indruk van het overlijden liet ik mezelf weer meeslepen in de waan van de dag. The show must go on!

Nu weet ik dat er mensen zijn die zich hier in herkennen. Stel nu eens dat u dat bent. U heeft een verantwoordelijke functie, een omzetverantwoordelijkheid, een altijd te zwaar target, een Salesteam dat het anders doet dan u verwacht, een manager die over uw schouders meekijkt, een economie die weerbarstiger is dan uw forecast en klanten die veel van u eisen.

U heeft alles onder controle. Het enige waar u last van heeft is een beetje vermoeidheid. Op zich niet erg, want u heeft bijna vakantie. Dat is overigens maar goed ook, want er zijn voldoende zaken waar u tijdens uw drukke salesjob niet aan toegekomen bent. Dat kan dan mooi in de vakantie bijgewerkt worden.

U schiet het moment voorbij waarop u had kunnen ontspannen en genieten van en met uw dierbaren en u heeft het niet eens in de gaten. Tot dusver niet bijzonders. Zo vergaat het velen. Drie weken geleden kreeg ik te horen dat een collega met spoed opgenomen was in het ziekenhuis in zeer kritieke toestand. Er werd zelfs gevreesd voor zijn leven. De man en ik hebben een goede band en staan elkaar, door wat we in het verleden samen hebben bereikt, na aan het hart. Deze mededeling sloeg bij mij in als een bom. Wat o.a. door mijn gedachte schoot was dat hij bijna even oud is als ik.

Het relativeren begon direct. Ik nam me dan ook voor de dingen nu echt anders te gaan doen. Toch vreemd want dat had ik me een maand of twee geleden toch ook al voorgenomen! Inderdaad. Zo werk dat! Ik denk dat ik het eerst zelf mee moet maken. Dan kan ik namelijk op het moment dat het te laat is, zeggen: ”Had ik de dingen nu maar anders gedaan”

Mijn vrouw heeft mij weten te overtuigen om ons gezin tijdens deze vakantie te laten “opsluiten” in een all-inclusive resort. Wij kunnen daar geen kant op en de laptop blijft thuis. Het wordt dus verplicht uitrusten. Ze heeft gelijk. Vakantie is geen verlenging van de werktijd.

Ik ga genieten van mijn vakantie en neem de tijd voor mezelf en mijn gezin. De boog kan niet altijd gespannen staan. Je zult op jezelf moeten letten om uiteindelijk gezond en fit te blijven. Ook ga ik nadenken over keuzes en kwaliteit van leven. Misschien ga ik wel sporten. Het plukken van de dag staat hierbij centraal. Het moet er nu toch echt eens van komen want mijn wereld, en die van u, kan er in een enkel ogenblik echt heel anders uit zien dan verwacht.

Ik wens u een fijne vakantie en tijd voor bezinning.